Það er alltaf gagnlegt þegar kapítalistar koma fram og sýna okkur nákvæmlega hvernig þeir hugsa. Þeir héldu, eins og Sólveig Anna sagði í Rauða borðinu í gær, að tími raunverulegrar stéttabaráttu væri liðinn og slík barátta væri „úrelt“. Hérna er vísað í orð þingmanns Sjálfstæðisflokksins og kapítalistann Guðrúnu Hafsteinsdóttur. Hún bætti því við að henni fyndist baráttan aðeins snúast um “átök átakanna vegna”.
Hvaða gagn ætti verkafólk í Eflingu að hafa af átökum ef ekki einmitt til þess að berjast fyrir réttlátari kjörum og auknum réttindum? Auðstéttin vill mála upp þá mynd að Efling sé í raun ekki að vinna fyrir félagsfólk heldur stundi aðeins einhverskonar tilgangslausa og frekjulega skemmdarverka starfsemi til þess eins að eyðileggja, skapa ófrið, og setja allt á annan endann.
Guðrún er langt frá því að vera ein um þessa teiknimyndalegu nálgun en undanfarna daga höfum við séð hvernig hægrið og gamlir hægri-kratar hafa lýst svipuðum skoðunum. Sömu hugmyndir má lesa í viðskiptadálkum blaðanna. Guðrún vill auðvitað freista þess að tala niður baráttuna en þessar skoðanir eru líka vísanir í tíunda áratuginn og nýfrjálshyggjutímann og þá von hægrisins að róttæk stéttabarátta og sósíalismi hefðu á einhvern hátt runnið sitt skeið og saga stéttabaráttu væri komin á leiðarenda. Auðvaldið myndi auðvitað ekki vilja neitt meira en að róttæk stéttabarátta væri horfin úr samfélaginu.
Þetta er einmitt og nákvæmlega rót þeirrar baráttu sem Baráttulistinn í Eflingu stendur fyrir og Sólveig Anna sjálf. Að endurlífga róttæka og raunverulega stéttabaráttu byggða á stéttahugtakinu og hafna SALEK-hugmyndafræðinni, stofnanavæðingu, og stéttasamvinnu kratanna sem hafa stýrt ASÍ undanfarna áratugi. Fólksins sem búið var að fallast á hugmyndafræði hægrisins um endalok sögunnar.Hugsið ykkur bara ef Ólöf Helga, Gabríel Benjamín og hitt millistéttarfólkið á skrifstofunni hefði tekist að sigra kosninguna í Eflingu í fyrra. Þá væru engin verkföll núna, engin barátta fyrir efnahagslegu réttlæti. Bara Vilhjálmur Birgisson skælbrosandi með stéttasamvinnu samninga sem eru langt komnir með að brenna upp á verðbólgubáli. Ef þeir eru það ekki nú þegar.
Á meðan kapítalisminn er enn til verður alltaf þörf á róttækri stéttabaráttu sem hafnar samvinnu við atvinnurekendur. Þetta er það sem baráttan snýst um.