Atvikið á Austurvelli í gærkvöld á sennilega eftir að hafa mikil áhrif á framtíð flugs í Vatnsmýrinni.

Að nefhjól vélar í æfingaflugi skyldi falla til jarðar á Austurvelli þar sem margt var um manninn og munaði aðeins 2-3 metrum samkvæmt lýsingum sjónarvotta að stórslys yrði, hefur sett af stað margvíslega umræðu um það ófremdarástand sem hefur orðið að reglu og tengist Reykjavíkurflugvelli.

Þögull meirihluti hefur lengi verið þeirrar skoðunar að hagsmunir „flugvallarvina“, sívaxandi og í seinni tíð skefjalaus flugumferð tengd vellinum með tugum af þyrluflugum þegar verst lætur og hömlulausu einkaflugi fíns og frægs fólks sem fær að nota Vatnsmýrina eins og klósett segir okkur að heimskan hafi verið tekin fram yfir hagsmuni íbúa borgarinnar.

„Ertu á móti landsbyggðinni?“ Segja þeir ef talið berst að lýðheilsu höfuðborgarbúa. Viltu að fólk deyi úti á landi?“

Trén í Öskjuhlíðinni og fólkið sem átti leið um Austurvöll í gærkvöld hafa reynt á eigin skinni að enginn er óhultur vegna hagsmuna hins ráðandi minnihluta. Nema kannske tilfinningaklámið og rökleysan sem hefur fengið að vaða uppi.

Við Rauða borðið á Samstöðinni í kvöld kemur fram í umræðu að dæmi eru um að fólk sem vill takmarka flug í Vatnsmýrinni þurfi að leita til lögreglu vegna hótana hinna svokölluðu „flugvallarvina“. Mætti maður þá frekar eiga óvini en slíka vini.

Það er löngu tímabært að vitið taki völdin í Vatnsmýrinni. Og það segi ég og skrifa sem landsbyggðamaður sem vill vinum mínum úti á landi allt hið besta. Sama á við um vini mína á höfuðborgarsvæðinu – sem fram til þessa hafa orðið út undan og mátt lúta í blýmengað gras.

Mynd: Rúv