Morgunblaðið segir varaformanni Sjálfstæðisflokksins, Þórdísi Kolbrúnu Gylfadóttur, til syndanna í leiðara blaðsins í dag. Svo virðist sem vaxandi óánægja sé með störf hennar innan Sjálfstæðisflokksins enda mjög sjaldgæft að Morgunblaðið gagnrýni á nokkurn hátt Sjálfstæðismenn. Það má teljast nokkuð víst að Davíð Oddsson, ritstjóri blaðsins, skrifi ekki leiðarann enda skrif hans yfirleitt ruglingsleg og torlesin.
Morgunblaðið gagnrýnir Þórdísi sérstaklega fyrir leyndarhyggju og segir að svo virðist sem það sé orðin regla hjá henni að taka ákvarðanir án þess að svara fyrir þær. „Flokksráðsfundur Sjálfstæðisflokksins var haldinn um helgina en til hans var ljóslega boðað til þess að stilla strengi eftir átakasumar á stjórnarheimilinu og leggja flokkslínuna fyrir veturinn, sem við blasir að verður ekki áreynslulaus. […] Athygli vakti að tillaga, sem laut að bókun 35 í samningnum um Evrópska efnahagssvæðið, náði ekki fram að ganga. Flokksráðsfundurinn vildi þannig ekki snupra Þórdísi Kolbrúnu Reykfjörð Gylfadóttur varaformann flokksins, en hún ákvað sem utanríkisráðherra að snúa við blaðinu um afstöðu Íslands til gildis bókunar 35,“ segir í leiðara Morgunblaðsins en ekki verður betur séð en að sá sem heldur um penna hafi verið viðstaddur flokksráðsfundinn.
„Þar leiddi flokksráðið hjá sér efnislega umræðu um málið, sem snertir fullveldi landsins með beinum hætti, en vandræðin við bókun 35 stafa ekki síst af því að varaformaður flokksins, utanríkisráðherrann, hefur ekki heldur rætt málið efnislega, rökstutt hvers vegna Ísland hafi umyrðalaust fallið frá afstöðu sinni til þriggja áratuga. Það er bagalegt, en verra fyrir það að þetta virðist vera orðin regla hjá utanríkisráðherranum, sem ákvað án minnsta rökstuðnings að falla frá hagsmunagæslu vegna losunarheimilda skipaflota þessa eyríkis og lokaði sendiráði Íslands í Rússlandi að því er virðist vegna frosins kjúklings. Það er ekki óhugsandi að málefnaleg rök megi finna fyrir þeim ákvörðunum en þau hafa ekki verið leidd fram. Stjórnmálin eru ætluð til þess að ráða ráðum þjóðarinnar um slík mál, ekki aðeins til þess að hlýða á það sem ráðuneytið vill helst kunngjöra,“ segir í leiðaranum.
