Þorsteinn Siglaugsson, hagfræðingur og sérfræðingur í notkun gervigreindar, fór yfir víðan völl í samtali sínu við Gunnar Smára á Rauða borðinu á dögunum. Eins og áður hefur verið fjallað um í fréttinni, Gervigreindin er ekki greind: „Hún er að spá fyrir um næsta orð í setningu“, ræddi hann þar um hvernig tæknin virkar í raun og veru. Í samtalinu varaði hann þó sérstaklega við því sem hann telur vera langstærstu hættuna: að mannkynið afsali sér smám saman sjálfstæðri hugsun.

„Ég held að langstærsta hættan liggi þarna,“ sagði Þorsteinn. „Það sem gerist til lengri tíma er það að þú hættir í rauninni að taka ákvarðanir vegna þess að þú reiðir þig bara á það sem gervigreindin er að segja þér.“

Hann líkti þessu ferli við vöðva sem rýrnar vegna notkunarleysis og sagði sömu lögmál gilda um hugann. „Þetta er bara eins og að þjálfa vöðva. Ef þú hættir að gera það, að þá hætta þeir smátt og smátt í rauninni að þjóna hlutverki sínu og að þú hættir að beita huganum.“

Að mati Þorsteins er endapunktur þessarar þróunar samfélag þar sem völdin safnast á hendur fárra. „Þau fyrirtæki sem að eiga þessi tól, sem eru örfá… þá eru þau komin bara með tökin á okkur öllum og eiga þau heiminn,“ sagði hann.

Þorsteinn velti upp þeim fórnarkostnaði sem fylgdi slíku lífi, þar sem efnislegum þörfum væri fullnægt en frelsi til sjálfstæðrar hugsunar væri glatað. „Við höfum að vísu ekkert frelsi til þess að hugsa… en við eigum nóg að bíta og brenna… Og hvað viljum við meira? Það er kannski það sem við þurfum að hugsa um,“ sagði Þorsteinn.

Hann lauk máli sínu með því að vísa í arfleifð Íslandsklukkunnar til að ramma inn þá kjarnaspurningu sem við stöndum frammi fyrir. „Það barður þræll er mikill maður vegna þess að í hans brjósti á frelsið heima. Feitur þjónn er ekki mikill maður,“ sagði Þorsteinn og spurði að lokum: „Vilja allir vera feitir þjónar?“