Þó það verði líklega enginn sérstaklega ríkur á því að starfa í pólitík á Íslandi, þá verður sama ekki sagt um ættingja þeirra. Í það minnsta eru margir ættingjar Bjarna Benediktssonar, formanns Sjálfstæðisflokksins, sem geta varla neitað því að þau 20 ár sem hann hefur setið á Alþingi hafi verið góð fjárhagslega. Engeyingar hafa bara orðið ríkari og má finna þá víða meðal eigenda íslenskra fyrirtækja.
Enda varla hægt að tapa eftir að ríkið hefur veitt þeim einokunarstöðu, öllum öðrum landsmönnum til taps. Flestir eigendur Kynnisferða eru skyldir Bjarna en fyrirtækið hefur nær algjöra einokunarstöðu á Reykjanesbrautinni hvað varðar rútuferðir. Fyrirtækið malar gull þökk sé smá atriðum svo sem að eina strætóskýlið á Keflavíkurflugvelli er víðsfjarri frá flugvallabyggingunni og hvergi auglýst.
En fleiri eiga fjölskyldur en bara Bjarni. Eins og Þórdís Kolbrún Gylfadóttir, varaformaður flokksins, en Marinó G. Njálsson segir að ættmenni hennar hagi sér nú eins og röðin sé komin að þeim. „Mjög áhugavert er að sjá hvernig fákeppnisfyrirtæki eru að færa sig upp á skaftið og eru farin að beita beinum og óbeinum kúgunum. Þau greinilega hagnast ekki nóg og vilja fá ríkisstuðning til að hagnast meira,“ skrifar hann og bætir við:
„Vel er þekkt hvernig fyrirtæki í eigu skyldmenna fyrrverandi fjármála- og efnahagsráðherra töldu sig eiga rétt á einhverju frá ríkinu. Nýr fjármála- og efnahgasráðherra virðist líka eiga skyldmenni, sem telja sín fyrirtæki eiga rétt á fyrirgreiðslu. Almenningur, þ.e. neytendur, eru skotmarkið. „Ef ríkið stígur ekki inni í, þá verður skortur á…“ Þið getið sett allt mögulegt í staðinn fyrir punktana þrjá, en nánast undantekningarlaust, þá tengist varan eða þjónustan fákeppnisfyrirtækjum.“
Hann segir svo enga veita sérstaka viðspyrnu innan kerfisins við þessu. Í það minnsta ekki Samkeppniseftirlitið. „Af hverju á ríkið að taka á sig kostnað af birgðarhaldi á olíu, lyfjum, áburði eða hvað það nú sem þeim dettur í hug næst? Er ekki sú kvöð að eiga nægar birgði komin vegna þess að það er ekki frjáls samkeppni og ef það lítur út fyrir að frjáls samkeppni sé að myndast, þá er hún drepin með uppkaupum, undirboðum eða eins og töfrasprota sé veifað, þá eykst þjónustustigið langt umfram það sem nokkrum sinum hefur verið í boð. Nú Samkeppniseftirlitið situr hjá og gerir ekki neitt.“
Marinó segir þetta í raun ekkert annað fjárkúgun sem beinist að okkur öllum. „Forstjóri ónefnds fyrirtækis, en hann virðist vera orðinn talsmaður allra annarra fyrirtækja í greininni, hefur misst tvisvar á undanförnum mánuðum stigið fram og verið með hótanir. Varan, sem fyrirtækið mitt selur, verður ekki alltaf til nema ríkið greiði fyrir birgðarhald. Þetta heitir á mínu máli, fjárkúgun og fjárkúgun telst til brota á hegningarlögum. Kannski að ríkissaksóknari þurfi að skoða þetta? Það er, jú, verið að beita ríkið fjárkúgun og um leið alla neytendur í landinu. Óþarfi er að taka það fram, að fyrirtæki umrædds forstjóra á alveg borð fyrir báru, en mikill vill meira.“
