„Þó það geti eflaust verið til þess fallið að fá klapp úr salnum frá skuldlausum heimilum sem að sannarlega geta vænst aukins kaupmáttar þá er óásættanlegt fyrir trúverðugleika opinberrar stjórnsýslu í ríki sem vill láta taka sig alvarlega í hinu alþjóðlega efnahagsumhverfi að svona aðferðir, sem eiga varla heima á auglýs- ingastofum fyrir stjórnmálaflokka, séu látnar viðgangast,“ skrifar Ásgeir Brynjar Torfason doktor í fjármálum í Vísbendingu og vísar til fréttatilkynningar fjármálaráðuneytisins um aukinn kaupmátt almennings á þessu ári.
Í tilkynningunni var sagt að útlit væri fyrir að kaupmáttur heimila myndi aukast að nýju á árinu, sé tekið mið af nýundirrituðum kjarasamningum á almennum markaði. Áætla mætti að ráðstöfunartekjur meðaleinstaklings á almennum vinnumarkaði verði um það bil 50 þúsund krónum meiri í hverjum mánuði í ár en í fyrra, bæði vegna hækkunar með nýjum kjarasamningum og breytinga í tekjuskattskerfinu þar sem persónuafsláttur og þrepamörk hækka um 10,7%.
Ásgeir Brynjar segir að þarna sé beitt því trixi eða skítamixi að segja í smáa letrinu að sleppt hafi verið að taka vaxtakostnað vegna húsnæðis með í útreikninginn. hann tekur annað dæmi af því hvernig opinberar stofnanir sveigja raunveruleikann og draga með því úr trausti almennings á hinu opinbera.
„Á sama hátt getur seðlabanki upp á sínum hól sem segir þinginu niðri í lægðinni að draga úr spennu í hagkerfinu og fresta framkvæmdum við skrifstofu- byggingu stjórnarráðsins neðan við hólinn ekki talist mjög trúverðugur þegar að í þeirra eigin skrifstofuhúsnæði fara fram miklar framkvæmdir sem teljast álíka þensluhvetjandi. Venjulegt fólk í upplýstu nútímasamfélagi sér í gegnum svona lagað og hlær jafnvel að kjánaskap ótrúverð- ugleikans. En skaðist trúverðugleiki þá getur tekið langan tíma að byggja hann upp aftur,“ skrifar Ásgeir Brynjar.
