Marinó G. Njálsson, ráðgjafi og samfélagsrýnir, telur að vindmyllugörðum og laxeldi séu í raun best lýst sem rányrkju. Hann segir að í báðum tilvikum séu náttúruauðlindir eyðilagðar því erlendir fjárfestar sjá hagnaðarvon. Sá hagnaður sé hins vegar tafarlaust fluttur úr landi og því ekkert skilið eftir fyrir innfædda nema eyðilegging.
„Norðmenn eru á fullu að vara okkur Íslendinga við að gera ekki sömu mistök og þeir. Ég sat erindi um daginn, þar sem varað var við mistökum vegna vindmyllugarða og á Visir er frétt um fund sem var í gær um laxeldi í sjó. Rányrkja er orðið sem kemur mér í hug, þegar bæði þessi mál koma upp. Farið er um sveitir og firði og náttúruauðlindir eyðilagðar vegna þess, að erlendir fjárfestar sjá hagnaðarvon. Hagnaður sem síðan er fluttur jafnhratt úr landi,“ segir Marinó á Facebook.
Hann segir aðeins eitt orð eiga við um svona starfsemi. „Þetta er rányrkja, vegna þess að viðkomandi er alveg sama um landið og firðina. Tiltölulega fáir einstaklingar fá vinnu við þetta, takmarkaðir skattar greiddir, en ríkissjóður á að standa undir innviðauppbyggingu til að auðvelda rányrkjuna. Stjórnmálamenn halda að þetta sé til hagsbóta fyrir landsmenn. Vilja hafa vitið fyrir þeim. Ég vona að ekki sé borið fé á fólk, en það var gert í Noregi, samkvæmt fyrirlesaranum um vindmyllurnar. Sveitastjórnarmenn voru settir á jötuna og ákvarðanir teknar þvert á fyrri stefnu þeirra. Viðurkvæðið var, að þetta myndi skapa svo mörg störf, en svo reyndist allt meira og minna fjarstýrt, jafnvel utanlands frá,“ segir Marinó.
Hann bendir á að svona starfsemi hafi ekkert upp á sig fyrir okkur innfædda. „Það liggur ekkert á, að auka hagvöxt á Íslandi. Seðlabankinn hefur verið að rembast eins og rjúpan við staurinn að draga úr honum með hækkun vaxta. Uppbygging atvinnutækifæra þarf að vera í samræmi við íbúafjölgun, en ekki að treysta á aðflutt vinnuafl, eins og hefur verið undanfarna tvo áratugi. Jafnvægi þarf að vera á milli fjárfestinga í atvinnulífinu, þess sem innviðir landsins ráða við, uppbyggingu íbúðarhúsnæðis og að maður tali nú ekki efnahagsleg markmið um verðstöðugleika, lága vexti og gengisstöðugleika,“ segir Marinó og bætir við að lokum:
„Ég vona að næsta ríkisstjórn stígi á bremsuna, fari í stefnumótun og taki stjórnina. Erlendir og innlendir lukkuriddarar eiga ekki að ráða för af því að þeir eru frekastir og eru með fjármagn á bak við sig. Og haldi einhver, að almenningur njóti góðs af, þá er það mikill misskilningur. Hagnaðurinn rennur til örfárra aðila, þ.e. það af honum sem ekki fluttur úr landi með fölskum ráðgjafareikningum og vöxtum af framkvæmdafjármögnun.“
