„Ef ég á að taka saman í stuttu máli það sem ég vildi sagt hafa þá er það að Kristinn var óheiðarlegur maður, bæði pólitískt og persónulega. Hann græddi á þjónkun sinni við Rússland og síðar Kína. Hann bjó flott og lifði hátt en ætlaðist til að hinn grái almúgi sætti sig við lakari kjör í nafni sósíalismans. Hann níddist á börnum en lifði á þeim tíma þar sem flestir fullorðnir voru blindir fyrir þessu fyrirbæri og börnum sem sögðu frá sjaldnast trúað. Barnaníð er því miður eitthvað sem hefur alltaf verið til og hefur því miður ekki verið útrýmt enn þótt nú sé tekið harðar á slíku en áður var gert,“ skrifar Guðný Bjarnadóttir fyrrum læknir í Mogga dagsins.
Tilefnið er viðtal Árna Matthíassonar í Dagmálum, sjónvarpi Moggamanna, við Rósu Magnúsdóttur prófessor sem skrifaði bókina Rauða þræði um Kristins E. Andréssonar og Þóru Vigfúsdóttur konu hans. Kristinn var framkvæmdastjóri Máls og menningar og Heimskringlu og mikill áhrifamaður í pólitík og menningarlífi. Þóra var áhrifakona í kvennabaráttu og saman unnu þau hjónin ötullega að uppbyggingu kommúnismans á Íslandi og áttu í samstarfi við fólk úti um allt land og víða um heim.
„Mér þótti leitt að það skyldi ekki vera minnst einu orði á að Kristinn var líka illvirki sem barnaníðingur sbr. grein mína í Mbl. 9. nóv. 2021,“ skrifar Guðný. „Kristinn áreitti mig endurtekið þegar ég var 9-10 ára og ég reyndi að forðast hann eins og ég gat, níu ára barn. Því miður sagði ég ekki foreldrum mínum frá þessu, viðbrögð mín voru hin dæmigerðu viðbrögð fórnarlambsins, skömm og þögn. Ég skil að umræðuefnið í Dagmálum var ekki þetta, en af því að það var verið að reyna að lýsa og skilja persónu Kristins hefði mátt minnast á barnaníðið með einni setningu að minnsta kosti. Það eru notuð orð um Kristin eins og yfirþyrmandi og dragbítur en ekki barnaníðingur. Á meðan hann þóttist vera að berjast fyrir réttlæti í heiminum vílaði hann ekki fyrir sér að reyna að eyðileggja líf barnungra dætra vina sinna. Eftir að grein mín birtist kom fljótlega önnur grein í Mbl. eftir konu sem hafði orðið fyrir áreiti af hendi Kristins barnung. Hún var heppin, foreldrar hennar áttuðu sig á hvað var að gerast og hentu Kristni út af heimilinu. Einnig hef ég heyrt frá fleiri konum sem hafa sömu sögu að segja um Kristin þegar þær voru börn.“