„Er þetta í lagi?,“ spyr Hjörtur Gíslason í pistli sem birtist í Morgunblaðinu um síðustu helgi. Pistillinn fór fram hjá mörgum þegar hann birtist fyrst en hefur síðustu viku, dag frá degi, vakið meiri og meiri athygli á samfélagsmiðlum. Í pistlinum fer Hjörtur yfir þá stöðu sem hann er nú komin í en hann kvartar undan því að lenda í sífellt nýrri skattlagningu á sömu tekjum.
„Ég hef látið af launuðum störfum og reiði mig á greiðslur úr lífeyrissjóðum og frá Tryggingastofnun ríkisins. Ég hafði náð að leggja smá fyrir til efri áranna af launatekjum mínum, auk þess að eiga ásamt eiginkonu minni þokkalegt, skuldlítið raðhús í Grindavík, sem skjól fyrir okkur í ellinni og eins konar lífeyrissjóð,“ útskýrir Hjörtur og heldur áfram:
„Ég lagði í byrjun mars í fyrra inn á vaxtareikning í Landsbankanum fimm milljónir króna á ársvöxtum milli 8 og 9% til að vega upp á móti um 9% ársverðbólgu og reyna að halda verðgildi sparnaðarins. Vextir skyldu greiddir í árslok. Vextirnir námu 285.903 krónum, fjár magnstekjuskattur nam 62.899 krónum. Upp úr krafsinu hafði ég því 223.044. Ég var nokkuð sáttur við það þótt eignin hefði rýrnað aðeins meira en það mið að við verðbólguna. Nú í vor fékk ég rukkun frá Tryggingastofnun þar sem kom fram að ég hefði fengið ofgreiddan lífeyri frá stofnuninni sem næmi 223.004 krónum. Nánast upp á krónu þá vexti sem ég hafi fengið greidda frá Landsbankanum eftir skatt. Niðurstaðan er sú að sparnaðurinn minn hefur í raun rýrnað.“
Hjörtur segir að niðurstaðan af þessu sé í raun sú að fjármagnstekju hans séu í raun engar. „Niðurstaðan er sú að fjármagnstekjur mínar á síðasta ári eru raun engar. Ríkið hefur hirt þær, annars vegar með skattlagningu og hins vegar með skerðingu á opinberum ellilífeyri, sem í raun ætti aldrei að skerðast vegna lágra árstekna. Ef svo heldur sem horfir verður verðgildi minna upphaflegu fimm milljóna að engu orðið þegar fram líður, hversu mikla vexti sem ég fæ. Þeir verða allir hirtir af mér. Það ætti að vera umhugsunarefni fyrir ráðamenn þjóð arinnar hvernig búið er að eldra fólki á eftirlaunum. Getur það verið sanngjarnt að skattleggja ekki aðeins atvinnutekjur, heldur líka tilraunir fólks til að vernda fjármuni sína gegn verðbólgu svo það geti átt bærilegri elliár með minni áhyggjur af afkomu sinni? Ég er löngu búinn að greiða skatt af umræddum fimm milljónum sem atvinnutekjum, af hverju þarf ég að greiða skatt af þeim aftur og af hverju þarf að skerða lögbundnar bætur til mín í ofanálag? Er þetta í lagi? Svar óskast. Þetta hvetur svo sannarlega ekki til ráðdeildar og sparnaðar fyrir eldri íbúa landsins sem vilja tryggja sér áhyggjuminna ævikvöld en nú er boðið upp á,“ segir Hjörtur.