„Takið nú vel eftir. Af hverju eigum við að borga með reiðufé alls staðar í stað korta?,“ spyr alnafni skáldsins, Jónas Hallgrímsson, á Facebook en óhætt er að segja að svar hans við þessari spurningu hafi slegið í gegn. Um þúsund manns hafa deilt færslu Jónasar en í henni útskýrir hann á mannamáli skaðsemi greiðslukorta. Þess má geta að fyrir um ári síðan lagði starfshópur á vegum fjármálaráðherra, sem þá var Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins, til að hömlur yrðu settar á notkun reiðufjár í viðskiptum í atvinnurekstri. Því er ekki ólíklegt að lög þess eðlis séu handan við hornið.
En Jónas útskýrir hvers vegna það væri óheillaspor. „Ég er með fimmþúsund króna seðil á mér. Fer á veitingastað og borga fyrir kvöldmatinn með honum. Veitingamaðurinn notar síðan seðilinn til að greiða fyrir línþvott. Þvottahúseigandinn notar svo seðilinn til að borga rakaranum, sem síðan mun nota seðilinn þegar hann fer út að versla. Eftir ótakmarkaðan fjölda greiðslna með seðlinum munu það enn vera fimm þúsund krónur, sem hafa uppfyllt tilgang sinn fyrir alla sem notuðu hann til greiðslu og bankinn hefur ekki haft neitt út úr hverri greiðslu í reiðufé,“ skrifar Jónas og heldur svo áfram:
„En ef ég kem inn á veitingastað og borga með greiðslukorti, þá eru bankagjöld fyrir greiðsluna mína sem eru innheimt af seljanda 3% um 150 krónur og svo 150 króna gjaldið fyrir hverja frekari greiðslu fyrir veitingahúseiganda eða greiðslur eiganda þvottahússins, búð, rakarann o.s.frv. Þess vegna, eftir t.d. 30 viðskipti, verða upphaflegu fimmþúsund krónurnar aðeins 500 og 4.500 krónurnar urðu eign bankans, þökk sé öllum stafrænu viðskiptunum og gjöldunum.
Greiðum með reiðufé. Sjálfur ætti ég að geta gert betur í þessum efnum.“
