„Af hverju halda íslensk stjórnvöld áfram að hvetja almenning, ekki síst eldri borgara, til að þiggja örvunarbólusetningar þrátt fyrir óviðunandi mikla hættu á alvarlegum skaða eða jafnvel dauðsföllum af völdum bóluefnanna?“ spyr Þorgeir Eyjólfsson, þríbólusettur eftirlaunamaður sem lengi var forstjóri Lífeyrissjóðs verslunarmanna í grein í helgar-Mogganum. Og bætir við: „Notum aðrar aðferðir til að fækka á biðlistum og stytta bið eftir hjúkrunarrýmum.“
Þorgeir heldur því fram að rannsóknir styðji ekki þá fullyrðingu að gagn sé af bóluefnunum en segir að fjölmargar rannsóknir hafi sýnt fram á skaðsemi þeirra. Hann fullyrðir að bóluefnin fjölgi dauðsföllum, fækki þeim ekki.
„Áður en bóluefni er tekið í notkun þarf að ganga úr skugga um að það sé öruggt, þ.e. að efnið valdi ekki skaða og það þjóni þeim tilgangi sem til er stofnað,“ skrifar Þorgeir. „Hvorugu þessara markmiða hafði verið náð með bóluefnin gegn Covid-19 þegar ákveðið var á árinu 2020 að bólusetja almenning með efnunum. Undirbúningsferli við að koma lyfi á markað, sem venjulega tekur einhver misseri, var stytt í nokkra mánuði. Horft var fram hjá vísbendingum um alvarlega skaðsemi og jafnvel dauðsföll sem fram komu í klínískum rannsóknum.
Athugun á rannsóknargögnum Pfizer hefur leitt í ljós að í nokkrum tilvikum voru niðurstöður rannsókna rangfærðar til að auðvelda leyfisferli bóluefnisins. Ekki er að undra að lyfjafyrirtækið hafi reynt að halda upplýsingum um reynslu af bóluefnunum í tilraunum leyndum fyrir almenningi í rúm 70 ár. Dómari í BNA sá til þess að svo varð ekki.
Nú tveimur árum eftir að fjöldabólusetningar hófust eru dauðsföll langt yfir þeim fjölda sem gera hefði mátt ráð fyrir og sker Ísland sig úr í samanburði við Evrópulöndin með hlutfallslega flest umframdauðsföll. Það látast liðlega 30% fleiri Íslendingar í hverjum mánuði miðað við reynslu síðustu fimm ára.
Um heim allan hefur stjórnvöldum verið ráðlagt af Alþjóðaheilbrigðismálastofnuninni (WHO) að flokka dauðsföllin af völdum bóluefnanna í dánarmeinaskrá landanna með dauðsföllum af völdum Covid-veirunnar. Þetta sjáum við hér á landi með því að fara á heimasíðu Landlæknis en samkvæmt upplýsingum á heimasíðunni fjörutíufölduðust dauðsföll á Íslandi af völdum Covid, þ.e. úr sjö á árinu 2021 í 281 á árinu 2022. Vandræði Landlæknis við að koma dauðsföllunum af völdum bóluefnanna fyrir í dánarmeinaskránni eru hverjum manni augljós. Þeir sem ekki trúa skaðsemi bóluefnanna hljóta að spyrja sig: Hver var ávinningurinn af bólusetningunum á árinu 2021 ef fjöldi dauðsfalla fjörutíufaldast á árinu 2022 í kjölfar bólusetninganna þegar faraldurinn var genginn yfir?
Íslensk stjórnvöld þurftu að taka erfiðar ákvarðanir meðan á faraldrinum stóð. Eðli máls samkvæmt höfðu þau enga möguleika aðra en að fylgja Evrópu um kaup á bóluefnunum sem þá voru talin koma í veg fyrir smit. Fljótlega kom á daginn að það gerðu þau ekki. Á sama tíma var komið í ljós að sjúkdómurinn var ekki jafn hættulegur og talið var í fyrstu ef sjúklingar fengu rétta meðferð. Þarna var komið tækifæri til að bregðast við framkomnum staðreyndum. Það var ekki gert heldur var tekið til við að telja almenningi trú um að bóluefnin milduðu sjúkdómseinkenni. Engar rannsóknir hafa rennt stoðum undir þær fullyrðingar.
Fjölmargar rannsóknir sýna óumdeilanlega skaðsemi bóluefnanna. Við horfum á skyndidauðsföll afreksmanna í íþróttum af völdum efnanna. Þær eru fáar fjölskyldurnar á Íslandi sem þekkja ekki til alvarlegs skaða, fósturláts eða dauðsfalls sem rekja má til þeirra. Á árinu 2023 eru engin haldbær rök fyrir áframhaldandi notkun mRNA-bóluefnanna. Bæði Danir og Bretar hafa endurskoðað reglur um bólusetningar. Stjórnvöld í Ástralíu hafa kúvent í afstöðu til bóluefnanna. Í Sviss hefur verið hætt að mæla með notkun bóluefnanna nema læknirinn sem ráðlegði bólusetningu bæri ábyrgð á hugsanlegum skaða sem af bólusetningunni kynni að leiða.“