Útkoma Sjálfstæðisflokksins í þingkosningunum hefði mögulega ekki orðið eins snautleg og raun ber vitni ef flokkurinn hefði haft leiðtogaskipti áður en landsmenn gengu að kjörborðinu.

Líkt og ítrekað hefur komið fram í skoðanakönnunum virtra fyrirækja hér á landi svo sem hjá Gallup og Maskínu þykir Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins og fráfarandi forsætisráðherra, langspilltastur samtíma stjórnmálamanna. Bjarni er jafnframt óvinsælastur. Færð hafa verið rök fyrir því að hneykslis- og spillingarmál Bjarna sem leitt hefðu til afsagnar hans sem þingmanns og ráðherra í langflestum öðrum löndum, séu um tíu talsins. Kemur í því ljósi ekki á óvart að fjölmargir kjósendur Sjálfstæðisflokksins skyldu strika yfir nafn Bjarna í kosningunum 30. nóvember síðastliðinn,

Hins vegar vekur athygli að sjálfstæðismenn virðast svartsýnir á að þeir fái nokkuð skárra í staðinn fyrir Bjarna þótt þeir losni sennilega við hann nú að loknum sögulegum ósigri sjálfstæðismanna í kosningunum þar sem fylgið fór undir 20 prósent í fyrsta skipti í tæpa öld. 544 kjósendur í Suðvest­ur­kjör­dæmi strikuðu yfir nöfn Bjarna Bene­dikts­son­ar en enn fleiri eða 591 kjósandi strikaði yfir nafn Þór­dís­ar Kol­brún­ar R. Gylfa­dótt­ur, vara­for­manns Sjálf­stæðis­flokks­ins sem fer þessa dagana mikinn í hernaðarmálum og lætur eins og hún hafi fullt umboð landsmanna til pólitískra gífuryrða er varðar stefnu Íslands.

Tölur um útstrikanir koma fram í skýrslu yfir­kjör­stjórn­ar Suðvest­ur­kjör­dæm­is. Tölurnar bera kreppu sjálfstæðismanna en einkum þó forystu þeirra skýrt vitni.