Stefán Ólafsson skrifaði:
„Þegar stærsta orsök verðbólgunnar er húsnæðiskostnaður þá bítur hátt raunvaxtastig illa á meininu – og jafnvel gerir illt verra, þ.e. magnar verðbólguvandann með því að hægja á framboði nýs húsnæðis.
Rörsýn Seðlabankamanna gerir hins vegar ráð fyrir að of mikill kaupmáttur skuldugra heimila sé helsta orsök verðbólgunnar. Það er í besta falli tekjuhærri hluti þjóðarinnar og þau sem skulda minna sem gætu verið að ýta undir verðbólgu með mikilli neyslu – ekki skuldugustu heimilin né heimili þeirra tekjulægri sem almennt eiga erfitt með að ná endum saman. Húsnæðisliðurinn vegur þó mest sem orsök verðbólgu.
Seðlabankamenn eru því að vinna út frá rangri kenningu um orsök verðbólgunnar og virðast þeir tilbúnir í að knýja fram kreppu í hagkerfinu (samdrátt) og setja allt upp í loft, í þeirri von að það „kæli eftirspurnina nógu mikið“! Ef það gengur eftir, eins og varaseðlabankastjóri er hér að hóta, þá verður meðalið orðið mun skaðlegra en sjúkdómurinn (verðbólgan).“
