Þó að Ísland sé herlaust land þá erum við í lykilstöðu í Norður-Atlantshafinu.

Ég vil að Ísland taki virkan þátt og veiti forystu í öryggis- og varnarmálum í okkar nærumhverfi. Með því að styrkja getu Íslands til að vinna með bandalagsríkjum okkar. Og með því að leiða saman önnur ríki á svæðinu og vinaþjóðir okkar í Evrópu og vestanhafs.

Vægi Norðurslóða hefur aukist hratt á þessu sviði að undanförnu. Og á leiðtogafundi JEF-ríkjanna í Osló í gær var sérstök áhersla á öryggis- og varnarsamstarf í Norður-Atlantshafi. Það er jákvætt að mínu mati og sömuleiðis það að lögmaður Færeyja og formaður landsstjórnarinnar í Grænlandi hafi ávarpað fundinn.

Við ræddum einnig stöðu mála í árásarstríði Rússlands í Úkraínu. Það er lykilatriði fyrir öryggi í okkar heimshluta að Vesturlönd standi áfram þétt með Úkraínu. Eftir samtal okkar við Bandaríkjaforseta í fyrradag hefur þrýstingurinn aukist á að Rússar samþykki og virði 30 daga vopnahlé á meðan unnið er að varanlegum friði.

Ástandið í Palestínu var ekki á dagskrá JEF-fundarins. Ég vakti þó máls á stöðunni þar og óboðlegri framgöngu ísraelskra stjórnvalda. Þetta gerði ég bæði á leiðtogafundinum sjálfum og í óformlegum samtölum á milli funda. Því miður er ekki samstaða meðal Norðurlanda eða Evrópuríkja um aðgerðir til að bregðast við stöðunni. En einhver merki eru um að það geti verið að breytast. Og Ísland mun í öllu falli beita sér áfram fyrir slíkum aðgerðum í samtali við líktþenkjandi ríki.

Nú er ég stödd í Færeyjum þar sem ég var „gestaroyðari á landsstevnu hjá Javnaðarflokkinum“ fyrr í dag. Á morgun hefst svo mín fyrsta opinbera vinnuheimsókn sem forsætisráðherra. Það er frábært. Ég elska Færeyjar. Þvílíkt tungumál. Og þvílík jarðgöng!

Leyfi ykkur að fylgjast með. Bestu kveðjur heim.